ถึงพี่เตือนผู้เป็นที่รักของน้องๆ คณะศิลปศาสตร์
ตลอดระยะเวลา 25 ปีที่พี่เตือน หรือคุณเตือนจิต ตรีมงคล ได้ปฏิบัติงานที่คณะศิลปศาสตร์ในด้านการจัดการงานเอกสารธุรการ การลา ซึ่งถือเป็นกำลังสำคัญหลักในการสนับสนุนการดำเนินงานของทุกคนทุกฝ่ายในคณะฯ รวมถึงการจัดเลี้ยงประชุม สัมมนา ดูแลปากท้องความเป็นอยู่ของชาวศิลปศาสตร์ ให้มีกำลังกายใจในการขับเคลื่อนดำเนินงานต่างๆ ของคณะฯ ได้สำเร็จลุล่วงราบรื่นไปด้วยดีมาโดยตลอด
หากพูดถึง “พี่เตือน” ในภาพความทรงจำของพวกเรา พี่คือแบบอย่างของน้องๆ ในด้านความมุ่งมั่นรับผิดชอบการงานในหน้าที่อย่างเต็มความสามารถ เป็นทั้งพี่เลี้ยงสอนงานน้องๆ มาหลายรุ่น พร้อมให้คำแนะนำในการทำงานและการใช้ชีวิตประจำวัน รวมถึงเป็นผู้ที่มีน้ำใจ เสียสละอุทิศตนช่วยเหลือกิจการงานส่วนรวมอื่นๆ ที่นอกเหนือจากภาระงานหลักอยู่เป็นนิจ ตลอดจนเป็นผู้ตั้งใจใฝ่เรียนรู้พัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่องแม้จะล่วงเข้าสู่วัยใกล้เกษียณแล้วก็ตาม ซึ่งคุณลักษณะเหล่านี้สะท้อนความเป็นคน มจธ. อย่างแท้จริง อีกทั้งสิ่งเหล่านี้ยังเป็นเครื่องย้ำเตือนในความจริงที่ว่า “การกระทำย่อมสำคัญกว่าคำพูด” แม้พี่เตือนจะไม่เคยสอนพวกเราด้วยหลักวิชาการใดๆ แต่พี่เตือนกลับให้แง่คิดแก่เราผ่านความประพฤติปฏิบัติตนที่งดงาม
จากการปฏิบัติตนที่น่าชื่นชมจดจำทั้งหมดนี้ แม้พี่เตือนจะต้องเกษียณตามเงื่อนไขเวลาราชการ แต่จะไม่มีวันเกษียณในความรักและระลึกถึงของน้องๆ คณะศิลปศาสตร์ พี่จะยังคงเป็นต้นแบบแห่งการทำงานและดำเนินชีวิตที่สมถะเรียบร้อยของพวกเราตลอดไป
ในวันข้างหน้าเราอาจจะห่างหายพบปะดูแลกันน้อยลง ก็คงได้แต่ภาวนาขอให้อำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ จงปกปักรักษาอำนวยพรแด่พี่สาวผู้เป็นที่รักแทนพวกเรา ให้พี่มีแต่ความสุขกายสุขใจ สุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ตลอดไป
จาก…น้องๆ สำนักงานคณบดี คณะศิลปศาสตร์
เนื่องในโอกาสงานเกษียณอายุราชการปี 2564
ถึง คุณเตือนจิต ตรีมงคล ผู้มีจิตใจงดงาม
ได้ทราบว่าคุณเตือนจิตได้ครบวาระการปฏิบัติงานในรอบเดือนกันยายน 2564 นี้แล้ว ที่ให้ฉายาผู้มีจิตใจงดงามก็เนื่องมาจากตลอดระยะเวลาที่พบปะหรือทักทายกันจะได้รอยยิ้มจากคุณเตือนจิตเสมอ ๆ การประสานงานต่อกันมิใช่เฉพาะเรื่องของหน้าที่ของการปฏิบัติงานเท่านั้น แต่น้อยยังได้รับน้ำจิตที่เอื้อของการเป็นสะพานบุญของการร่วมจัดทำถวายผ้ากฐินตลอดการรวบรายชื่อผู้ร่วมเป็นเจ้าภาพถวายจตุปัจจัย เริ่มตั้งแต่ที่น้อยได้จัดเป็นเจ้าภาพครั้งแรกในปี 2548 จวบจนปัจจุบัน จะได้รับกัลยาณมิตรจากคุณเตือนจิตเสมอมา
คุณเตือนจิตเป็นผู้มีน้ำใจ เรียบร้อย พูดจาอ่อนหวานในสายตาของน้อยที่ได้พบเสมอ ๆ พูดจาด้วยความนิ่มนวลมาก ๆ อัธยาศัยให้ความช่วยเหลือเสมอมา ทั้งงานราชงานหลวง (5555) เผลอแป๊ป ได้ครบวัยพักผ่อนของพวกเราแล้ว เวลารวดเร็วจริง ๆ ค่ะ และช่วงนี้ เสียดายเป็นช่วงวิกฤตของโรคร้ายไวรัสโคโรนา 2019 ที่แพร่ระบาด ทำให้พวกเราต้อง WFH ทำให้ไม่ได้มาพบปะกันเลย อย่างไรแล้ว ก็ขอให้สื่อการพิมพ์อักษรนี้ถึงคุณเตือนจิตแทนคำว่า “ขอขอบพระคุณทุก ๆ อย่างที่ได้รับไมตรีจิตที่ดีจากคุณตลอดมา” และดีใจเป็นที่สุดที่ได้มาร่วมปฏิบัติงานในรั้วมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี ด้วยกันค่ะ และหวังใจเป็นที่สุดว่า เราทั้งสองจะได้มาพบกันในงานเลี้ยงสังสรรค์ของผู้เกษียณในปีต่อ ๆ ไป เมื่อมหาวิทยาลัยฯเปิดโอกาสให้พวกเราจงใช้เวทีนี้ เข้ามาพบกันและได้ join กันนะค่ะ อิๆๆๆ
ท้ายนี้ ขอให้คุณเตือนจิตและครอบครัวพบแด่ความสุข ความเจริญรุ่งเรือง พลนามัยแข็งแรง ๆ ตลอดทั้งขอให้พบในสิ่งที่ดี ๆ ปราศจากความทุกข์ทั้งปวง ค่ะ
ด้วยรักค่ะ
ณภัสสรณ์ โลหะญาณจารี (น้อยเองค่ะ)