เนื่องในวาระการเกษียณอายุราชการ
เมื่อถึงวันเวลาฟ้าก็เปลี่ยน กาลเกษียณเวียนมาน่าใจหาย ต้องอำลาจากกันแสนอาลัย แต่สายใยความผูกพันยังมั่นคง คุณความดีประจักษ์เป็นหลักฐาน ตรากตรำงานอย่างซื่อสัตย์มิไหลหลง พัฒนาชาติไทยให้ยืนยง เกียรติดำรงก้องปรากฏมิวางวาย ระยะทางจักเป็นเครื่องพิสูจน์ม้า วันเวลาบอกคุณค่าของคนได้ ผ่านร้อนเย็นอุปสรรคมามากมาย ความดีงามที่สร้างไว้มิมีเลือน
เนื่องในโอกาสของคุณพี่พิระดา ว่องเกษฎา (นามที่น้องๆ เรียก ป้าหลัน) การเกษียณอายุราชการของคุณพี่
พิระดา ว่องเกษฎา (ป้าหลัน) ป้าได้ปฏิบัติราชการเป็นเวลา 27 ปี
เป็นต้นแบบตัวอย่างการทำงานให้แก่น้อง ๆ มีการพัฒนางานในหน้าที่ที่รับผิดชอบอย่างต่อเนื่องตลอดเวลาพร้อมที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ที่มีการปรับเปลี่ยนรูปแบบการทำงาน ส่วนเพื่อนหรือน้อง ๆ ร่วมทั้งนักศึกษาป้ามีจิตใจเอื้อเฝือเผื่อแผ่กับทุก ๆ คน ไม่ว่าแต่ละคนมีปัญหามาขอคำปรึกษากับป้า ป้าจะให้คำแนะนำและกำลังใจที่ดีกับทุกคนเสมอ สร้างผลงานที่มีประโยชน์ เสียสละ ทั้งแรงกาย แรงใจ กำลังทรัพย์ และทุ่มเท ใส่ใจ แก่ภาควิชาวิศวกรรมสิ่งแวดล้อมเป็นอย่างมาก ป้าได้ส่งเสริม สนับสนุน ปลูกฝังจิตสำนึกในด้านสิ่งแวดล้อม ด้านศีลธรรม ด้านการพัฒนานักศึกษาทั้งระดับปริญญาตรี โท เอก ในภาควิชาวิศวกรรมสิ่งแวดล้อม ทั้งด้านการพัฒนาคุณภาพการเรียนรู้ของนักศึกษาให้เป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ รักองค์กร ทำให้องค์กรพัฒนา ส่งผลให้นักศึกษาได้รับการพัฒนาด้านความรู้ ความสามารถ ได้อย่างเต็มตามศักยภาพของนักศึกษาอย่างแท้จริง ยอมรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น รวมถึงยอมรับและเข้าใจความแตกต่างของเด็กแต่ละคนด้วยและที่สำคัญยังเป็นแบบอย่างในความกตัญญูต่อผู้บังเกิดเกล้าในการดูแล อย่างอบอุ่นจนเป็นที่โจทย์ขานให้น้องๆ ในภาควิชาวิศวกรรมสิ่งแวดล้อม ภาควิชาวิศวกรรมอาหาร และภาควิชาวิศวกรรมเคมีได้ดูเป็นแบบอย่างในการดูแลผู้ให้กำเนิดได้เป็นอย่างดีอีกด้วย
แต่ด้วยความเคารพ บัดนี้ในวาระที่คุณพี่พิระดา ว่องเกษฎา (ป้าหลัน) ได้มาถึงวันเกษียรอายุ 60 ปี น้อง ๆ ขอแสดงความยินดีที่พี่ได้ใช้เวลาในการดูแลสุขภาพ ได้มีเวลาพักผ่อน และได้เวลานี้ทำให้ร่างกายแข็งแรง นอกจากนี้ป้าได้มีโอกาสสร้างบุญใหญ่ที่จะทดแทนบุพการีอย่างเต็มเปี่ยม และเป็นเพื่อนแม่ได้เต็มที่พาแม่ไปทำบุญ สวดมนต์ ปฏิบัติธรรม ท้ายนี้พวกเราจึงขอแสดงมุทิตาจิตการกระทำแห่งคุณงามความดีของป้าหลันในวันนี้
ขออัญเชิญพระไตรรัตน์มาปกป้อง จงคุ้มครองให้มีสุขหาใครเหมือน เกียรติภูมิจะปรากฏเป็นหลักเรือน คอยย้ำเตือนตราตรึงตราบนิรันดร์ ฝากความในใจของน้องๆ ทั้ง 3 ภาควิชาฯ ผ่านกลอนบทนี้ค่ะ
ไม่อยากเอ่ย คำลา ว่าลาจาก มีแต่เอ่ย คำฝาก จากใจมั่น
ว่ารักพี่ อาลัยพี่ ทุกคืนวัน หากคิดถึง กันและกัน จงมาเยือน
จากน้อง ๆ ทั้งสามภาควิชา
ด้วย “รักและขอบคุณ”…………แด่คุณพิระดา
คุณพิระดา ว่องเกษฎา เข้ารับราชการตำแหน่ง “นักวิทยาศาสตร์” ภาควิชาวิศวกรรมสิ่งแวดล้อม สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี เมื่อ 1 ส.ค. 2537 เป็นช่วงเวลาที่ห้องปฏิบัติการวิศวกรรมสิ่งแวดล้อมมีงานเต็มมือเลย เพราะภาควิชาฯ เริ่มรับนักศึกษาปริญญาตรี ปีละ 40 คน เมื่อปีการศึกษา 2535 จึงจัดการเรียนการสอนภาคปฏิบัติวิชา Env. Biology ในภาคเรียนที่ 1 และ Env. Chemistry ในภาคเรียนที่ 2 รวมทั้งต้องจัดเตรียมอุปกรณ์/ สถานที่และดูแลการทดลองในวิชา Senior Project ของนักศึกษาชั้นปีที่ 4
คุณพิระดา หรือ “พี่หลัน” ของบุคลากร มจธ. และนักศึกษาของภาควิชาฯ เป็นคนเงียบๆ แต่ไม่เคยขาดรอยยิ้มบนใบหน้า อีกทั้งยังใจเย็นมาก จนบางครั้งส่งงานของตัวเองไม่ทัน ประกอบกับความมีน้ำใจที่คอยช่วยทำ Lab ให้นักศึกษาอยู่บ่อยๆ ทำให้ถูกเอ็ดและดุอยู่เนืองๆ
“พี่หลัน” ไม่เป็นพิษภัยกับใคร มี “ดื้อเงียบ” บ้างในขณะเดียวกันก็ให้ความเคารพนับถือผู้บังคับบัญชาตามพิธีการแบบไทยๆ เห็นได้จากการสรรหาของขวัญกระจุ๋มกระจิ๋มมาให้ทุกวันปีใหม่ จนต้องบอกให้งดเพราะรู้ซึ้งในความเอื้ออารีของเธอแล้ว
ภารกิจหนักอึ้งที่ได้ผจญมาด้วยกันคงเป็น “ไฟไหม้ห้องปฏิบัติการวศ.สวล” เมื่อเดือนกรกฎาคม 2542 ทำให้ต้องลงแรงซ่อมแซมและปรับปรุงห้องปฏิบัติการฯ ให้เสร็จทันใช้งานโดยเร็ว ก็ต้องขอขอบคุณ นศ.ชั้นปีที่ 3 และ 4 ในขณะนั้นที่ได้ “ลงแขก” มาช่วยกันอย่างไม่ต้องออกปาก … ซึ้งจังเลย
เวลาผ่านไปเร็วมาก จากปี 2537-2555 รวม 18 ปี ที่ได้ร่วมกันพัฒนาการเรียนการสอนภาคปฏิบัติของภาควิชาฯ จนมีนศ.จบออกไปหลายรุ่น ก็คงจะถึงเวลาที่ “พี่หลัน” จะได้พักผ่อนหลังเกษียณซักที และสุดปรารถนาของการเกษียณอายุก็คือการมีสุขภาพแข็งแรงเพื่อจะได้มีความสุขกับครอบครัวที่จังหวัดตรัง หลังจากที่ต้องจากมากว่า 27 ปี
สุดท้ายนี้ ขอบอกว่า “ยังรักและระลึกถึงเสมอ” และจะเป็น “เพื่อนที่ดี” ตลอดไปนะจ๊ะ
จาก จารุรัตน์ วรนิสรากุล ผู้ดูแลห้องปฏิบัติการ วศ.สวล. 2521-2555